Ethereum może rozszerzyć weryfikowalność w internecie poprzez dwa uzupełniające się toru: 1. Natywnie weryfikowalna infrastruktura (ścieżka skalowania modułowego) Modularny design Ethereum umożliwia usługom osiągnięcie weryfikowalności z minimalnym zaufaniem bezpośrednio na łańcuchu. • Rollupy wykonują operacje offchain i przesyłają korzenie stanu oraz skompresowane dane do Ethereum L1. Dzięki EIP-4844 (proto-danksharding), każdy blok może teraz przenosić wiele ~125 kB blobów, zwiększając przepustowość danych i obniżając koszty rollupów. • EigenLayer umożliwia stakerom ETH ponowne stakowanie ich zabezpieczeń w celu zabezpieczenia dodatkowych protokołów — zwanych Autonomicznymi Weryfikowalnymi Usługami (AVS) — takich jak sieci oracle, warstwy dostępności danych (jak EigenDA) czy zdecentralizowani sekwencery. Chociaż same nie są rollupami, te usługi dziedziczą bezpieczeństwo na poziomie Ethereum dzięki opt-in slashing, co pozwala im egzekwować weryfikowalne gwarancje na łańcuchu. 2. Interakcje Web2 opakowane w dowody (ścieżka atestacji TLS) Tradycyjne usługi internetowe mogą ujawniać weryfikowalne dowody Ethereum za pomocą protokołów TLS z zerową wiedzą. • zkTLS i TLSNotary przekształcają handshake TLS w weryfikowalny dowód, że konkretny serwer przedstawił certyfikat X.509 i przestrzegał kroków zgodnych z protokołem. Ten dowód może być weryfikowany przez kontrakty Ethereum, umożliwiając aplikacjom zaufanie interakcjom HTTPS bez zaufanych pośredników. • ZK-P2P wykorzystuje tę metodę do weryfikacji transakcji fiat offchain. Gdy użytkownik udowodni, że transfer bankowy miał miejsce przez HTTPS, kontrakt Ethereum może automatycznie uwolnić zablokowane tokeny. Te ścieżki są dodatnie. Natywna infrastruktura zyskuje bezpośrednie bezpieczeństwo Ethereum, podczas gdy usługi legacy mogą być połączone poprzez atestacje kryptograficzne — razem tworząc weryfikowalny internet zakorzeniony w Ethereum.