Ethereum kan verifieerbaarheid over het internet uitbreiden via twee complementaire sporen: 1. Natively verifiable infrastructure (modulaire schaalpad) Het modulaire ontwerp van Ethereum stelt diensten in staat om vertrouwen-minimaliserende verifieerbaarheid direct onchain te bereiken. • Rollups voeren offchain uitvoering uit en dienen staatwortels plus gecomprimeerde gegevens in bij Ethereum L1. Met EIP-4844 (proto-danksharding) kan elk blok nu meerdere ~125 kB blobs bevatten, wat de gegevensdoorvoer verhoogt en de kosten van rollups verlaagt. • EigenLayer stelt ETH-stakers in staat om hun onderpand opnieuw te staken om aanvullende protocollen te beveiligen — genaamd Autonomous Verifiable Services (AVS) — zoals oracle-netwerken, gegevensbeschikbaarheidslagen (zoals EigenDA) of gedecentraliseerde sequencers. Hoewel ze zelf geen rollups zijn, erven deze diensten Ethereum-kwaliteit beveiliging via opt-in slashing, waardoor ze verifieerbare garanties onchain kunnen afdwingen. 2. Proof-wrapped Web2 interacties (TLS attestatiepad) Traditionele internetdiensten kunnen Ethereum-verifieerbare bewijzen blootstellen met behulp van zero-knowledge TLS-protocollen. • zkTLS en TLSNotary transformeren de TLS-handshake in een verifieerbaar bewijs dat een specifieke server een X.509-certificaat heeft gepresenteerd en protocol-conforme stappen heeft gevolgd. Dit bewijs kan worden geverifieerd door Ethereum-contracten, waardoor toepassingen HTTPS-interacties kunnen vertrouwen zonder vertrouwde tussenpersonen. • ZK-P2P gebruikt deze methode om offchain fiat-transacties te valideren. Zodra een gebruiker bewijst dat een bankoverschrijving heeft plaatsgevonden via HTTPS, kan een Ethereum-contract automatisch geblokkeerde tokens vrijgeven. Deze sporen zijn optioneel. Inheemse infrastructuur krijgt directe Ethereum-beveiliging, terwijl legacy-diensten kunnen worden verbonden via cryptografische attestaties — samen vormen ze een verifieerbaar internet geworteld in Ethereum.