Jeśli dzisiaj miałbyś na nowo zaprojektować całą architekturę aplikacji Web3 — od czego byś zaczął? Odpowiedź @anoma brzmi: zacznij od "intencji", czyli od prawdziwych potrzeb użytkowników, a nie od technicznych szczegółów, takich jak front-end czy wywołania kontraktów. Tak zwana architektura skoncentrowana na intencji, mówiąc wprost, polega na tym, że "czego chce użytkownik" staje się priorytetowym wymaganiem, a nie ukrytymi parametrami za przyciskiem, lecz centrum działania całego systemu. Użytkownik musi tylko opisać "co chce zrobić", a reszta — dopasowanie, ograniczenia warunkowe, wyszukiwanie kontrahentów, a na końcu dostawa — jest automatycznie koordynowana przez system. Na przykład mówię: "Chcę wymienić 100 stETH na równoważne aktywa RWA, musi to być najlepszy stosunek jakości do ceny i musi być zrealizowane dzisiaj." Gdybym miał to zrobić sam, musiałbym albo znaleźć agregatory do routingu, albo składać zamówienia w wielu pulach, porównywać, czekać na realizację, a i tak nie ma pewności, że to się uda. W systemie skoncentrowanym na intencji, to żądanie zostanie rozłożone na wyraźne intencje, ogłoszone, aby rozwiązujący, którzy mogą je zrealizować, mogli je obsłużyć i zakończyć. Anoma rozkłada ten system na cztery główne moduły: 1⃣Intencja: pragnienia użytkownika, warunki ograniczające 2⃣Odkrywanie kontrahenta: znalezienie drugiej strony, która może się dopasować 3⃣Rozwiązywanie: znalezienie optymalnego rozwiązania 4⃣Rozliczenie: ostateczna dostawa i realizacja na łańcuchu Te cztery elementy stanowią w rzeczywistości najmniejszy wspólny mianownik przyszłych aplikacji. Wiele znanych Ci skomplikowanych DApp, takich jak OpenSea, Gitcoin, CoWSwap, w gruncie rzeczy również działa wokół tych kilku działań. Tylko tradycyjna architektura sprawia, że ten proces jest ciężki i rozdrobniony, a doświadczenie użytkownika jest niespójne, a trudność w rozwoju jest wysoka. Zaletą architektury skoncentrowanej na intencji jest to, że wszystko to jest abstrahowane i standaryzowane. Najważniejsze jest to, że ma wbudowane właściwości decentralizacji. W projekcie Anoma, rozwiązujący i rozliczenie są otwartą siecią, każdy może stać się uczestnikiem realizującym intencje, nie jest to scentralizowany router ani domyślnie ustalona "jedyna ścieżka". I to dopiero początek, Anoma w przyszłości poruszy takie kwestie jak tożsamość, kontrola przepływu danych i inne bardziej podstawowe rzeczy. Cała architektura intencji może być wejściem do "epoki po inteligentnych kontraktach". Osobiście bardzo wierzę w architekturę skoncentrowaną na intencji, a nawet uważam, że ma szansę zdefiniować na nowo strukturę aplikacji na łańcuchu, tak jak kiedyś "model konta" czy "EVM".